-
1 ἠβαιός
ἠβαιός, ion. = βαιός (denn mit ἥβη ist es schwerlich verwandt), gering, klein; Hom. gew. mit οὐδέ, z. B. οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί, kein Verstand ist in ihm, auch nicht geringer, d. i. auch gar Nichts, Il. 14, 141; Od. 21, 288; οὔ οἱ ἔνι τρίχες οὐδ' ἠβαιαί 18, 354; das neutr. adverbial, οὐδ' ἠβαιόν, auch nicht ein wenig, auch nicht im Geringsten, Il. 2, 380. 386. 13, 106. 702. 20, 361 Od. 3, 14; so sp. D., wie Phylarch. bei Ath. XIV, 639 d; Ap. Rh. 2, 635. Selten ohne Negation, ἐλϑόντες δ' ἠβαιὸν ἀπὸ σπείους, ein wenig von der Höhle, Od. 9, 462; πηλαμύδες – καὶ ἠβαιαί περ ἐοῦσαι Opp. Hal. 4, 514.
-
2 ἠβαιός
ἠβαιός, gering, klein; οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί, kein Verstand ist in ihm, auch nicht geringer, d. i. auch gar nichts; οὐδ' ἠβαιόν, auch nicht ein wenig, auch nicht im Geringsten. Selten ohne Negation, ἐλϑόντες δ' ἠβαιὸν ἀπὸ σπείους, ein wenig von der Höhle
См. также в других словарях:
ηβαιός — ἠβαιός, ά, όν (Α) (ιων. τ. τού βαιός) (συνήθ. με το αρνητικό ουδέ) 1. μικρός, λίγος («οὔ οἱ ἔνι φρένες, οὐδ ἠβαιαί» δεν έχει μυαλό, ούτε λίγο, Ομ. Ιλ.) 2. (το ουδ. ως επίρρ.) ἠβαιόν καθόλου («οὐδ ἠβαιόν», Ομ. Οδ.) 3. φρ. «ἠβαιὸν ἀπὸ σπείους» σε… … Dictionary of Greek